Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Duo Reges: constructio interrete. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

• Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
• Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
• Quis, quaeso, inquit, est, qui quid sit voluptas nesciat, aut qui, quo magis id intellegat, definitionem aliquam desideret?
• Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit.

An eiusdem modi?

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Immo videri fortasse.

Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Bork

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Quo modo?

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

1. Illa tamen simplicia, vestra versuta.
2. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.
3. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
4. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Bork Confecta res esset. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem
esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Iam insipientes alios ita esse, ut nullo modo ad sapientiam
possent pervenire, alios, qui possent, si id egissent,
sapientiam consequi.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quis Aristidem non mortuum diligit? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.